KIZIMA

Dün yine seni gördüm o ekranın içinde... Hala inanamıyorum, oysa sen benim içimdesin! Her yere birlikte gidiyoruz, herşeyi birlikte yapıyoruz. hani derler ya " Yediğimiz içtiğimiz ayrı yere gitmiyor" diye... Bu söz belki de bizim için söylenmiş. Çünkü sen benim yediklerimle besleniyorsun. Uyurken bile birlikteyiz.Bazen düşünüyorum da doğduğunda bu kadar yakın olamayacaksın bana...

Doğmanı , seni kucağıma almayı, neye benzediğini görmeyi, seni sevmeyi bunca istememe rağmen ; biliyorum her yeni aşamada benden biraz daha kopacak, yeni ve bambaşka bir insan olacaksın... Hiç bir zaman şimdi ki kadar yakın olmayacağız... Gün gelecek beslenmek için bana ihtiyacın olmayacak. Giyinmek için, yürümek için, hiçbir şey için bana ihtiyacın olmayacak... Yavaş yavaş kopacaksın benden..tıpkı benim annemden koptuğum gibi..

ve ben yeni ve harika bir insanın büyüyp yetişmesine katkı sağlamanın mutluluğuyla ; artık onu kucağıma alıp sevememenin ve ondan her geçen gün biraz daha uzaklaşmanın hüznünü bir arada yaşayacağım...

annen...